.

امروزه با توجه به رقابتی شدن فضای کسب و کار ، و نیاز شرکت ها به حفظ بقاء درچنین محیط هایی، مدیران شرکت ها را وادار به استفاده از فن آوری های روزآمد، نیروی انسانی متخصص و ... نموده است، لازمه دستیابی به این عوامل تاثیر گذار در عرصه های رقابتی، دارا بودن یک پشتوانه قوی مالی می باشد. تنها در این صورت است که شرکت ها می توانند به بهترین نحو ممکن منافع صاحبان خود را تامین نموده و ثروت آنان را به حداکثر برسانند.

تحقیقات بسیاری در این زمینه انجام شده است که نتایج و دستاورد های این تحقیقات از سویی در حال هم افزایی و از سوی دیگر در حال نقد و به چالش کشیده شدن می باشد.

تامین مالی معمولا از سه روش عمده صورت می پذیرد؛ یک روش استفاده از دارایی های حاصل از عملیات شرکت ها می باشد، که غالبا تحت عنوان سود انباشته در صورت سود و زیان شرکت ها منعکس می شود. تامین مالی با استفاده از این منبع ارزانترین شیوه تامین مالی به شمار می آید، چرا که ادعا های خارجی نسبت به آن وجود ندارد. اشکال عمده این روش، عدم تکافوی این منابع برای استفاده در طرح های توسعه و ارتقای عملیات مستمر شرکت می باشد (معمولا روند افزایش در سود انباشته، به دلیل تقسیم سود شرکت میان صاحبان سهام به کندی اتفاق می افتد). روش دیگر تامین مالی دریافت وام از بانک ها و موسسات اعتباری (موسسات سپرده پذیر) است. در این روش نیز دریافت تسهیلات از یک بنگاه اقتصادی دیگر که در صدد تامین منافع سهامداران خود می باشد، هزینه های زیادی را به دریافت کننده تسهیلات تحمیل می نماید. سومین روش تامین مالی حضور شرکت ها در بازار های بورس اوراق بهادار می باشد. این روش امروزه در سرتاسر جهان به عنوان بهترین و ارزانترین شیوه تامین مالی شناخته شده است.

البته حضور در بازار های اوراق بهادار علاوه بر تامین مالی ارزان قیمت، باعث بهره مندی از کشف قیمت آسان شرکت، قیمت گذاری منصفانه آن، افزایش شفافیت اطلاعاتی، استفاده از تخفيفات و معافيت هاي مالياتي، معرفي كالا ها و خدمات و افزايش نقدشوندگي شرکت خواهد شد.