رویدادهای سال 2002 در آمریکا و بر ملاء شدن رسوایی های مالی چند شرکت بزرگ (از جمله انرون و ورلدکام) و در پی آن افول موسسه آرتور اندرسون، بزرگ ترین موسسه حسابرسی آمریکا، ضرورت بازنگری و دگرگونی در شیوه اجرای عملیات حسابرسی، رویکرد و روش های آن را بیش از بیش آشکار کرد. حسابرسی مبتنی بر ریسک یکی از موضوعاتی است که کارایی و اثر بخشی عملیات حسابرسی به طور شگرفی بهبود خواهد داد (رومی،1387).

حسابرسي مبتني بر ريسک در ايران با دستورالعمل حسابرسي شماره 150سازمان حسابرسي پیوند خورده است. لذا به دلیل مشکلاتی نظیر (جهانبانی و باقرپور ولاشانی، 1389):

ü عدم آموزش کافی حسابرسان در خصوص حسابرسی مبتنی بر ریسک،

ü سنتی بودن روش ها و سیستم های حسابرسی،

ü عدم آشنایی کافی مدیران و شرکای حسابرسی با مفهوم حسابرسی مبتنی بر ریسک،

ü برخی ابهامات و بعضاً پيچيدگي­هاي غيرضروري در دستورالعمل مزبور و....

موجب شده است که حسابرسان و موسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران اصولاً حسابرسي مبتني بر ريسک را به كار نگرفته و از فرم هاي دستورالعمل به صورت محدود استفاده کنند. از این رو در تحقیق حاضر بر آنیم تا با شناسایی و اولویت بندی موانع موجود بر سر راه پیاده سازی حسابرسی مبتنی بر ریسک، گامی مثبت در جهت هر چه بیشتر عملیاتی و اجرایی نمودن حسابرسی مبتنی بر ریسکبرداریم.